Ακουστικά Νευρινώματα
Πρόκειται για καλοήθεις όγκους με αργή ανάπτυξη. Καθώς είναι καλοήθεις, οι όγκοι αυτοί δεν διαδίδονται σε άλλους ιστούς. Τα ακουστικά νευρινώματα προκύπτουν από την παθολογική ανάπτυξη κυττάρων που περιβάλλουν το αιθουσοκοχλιακό νεύρο, το οποίο σχετίζεται με την ισορροπία και την ακοή, βρίσκεται στον εγκέφαλο και είναι το όγδοο από τα δώδεκα κρανιακά νεύρα. Ως εκ τούτου, ο όγκος αναφέρεται και ως «αιθουσαίο σβάννωμα».
Συνήθως, ο όγκος προέρχεται από τα κύτταρα που τυλίγονται γύρω από το νεύρο. Το συγκεκριμένο κύτταρο προέλευσης είναι το κύτταρο Schwann. Ως εκ τούτου, ο όγκος αναφέρεται ακριβέστερα ως «αιθουσαίο σβάννωμα».
Τυπικά, ο όγκος τοποθετείται σε μια περιοχή του εγκεφάλου που καλείται γεφυροπαρεγκεφαλιδική γωνία (CPA). Η περιοχή αυτή είναι πάρα πολύ κοντά στο στέλεχος, ένα ζωτικής σημασίας τμήμα του εγκεφάλου που ρυθμίζει την λειτουργία πολλών σημαντικών συστημάτων, όπως η αναπνοή.
Επιπτώσεις
Οι όγκοι αυτοί αποτελούν το 6-8% όλων των ενδοκρανιακών όγκων. Η πιθανότητα εμφάνισης στον πληθυσμό είναι 1 στους 100.000. Οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να προσβληθούν από τους άντρες. Στο 95% των περιπτώσεων εμπλέκεται μόνο μια πλευρά (αριστερή ή δεξιά). Ορισμένες φορές, ο όγκος σχετίζεται με μια γενετική ανωμαλία που ονομάζεται νευροινωμάτωση Τύπου 2. Σε αυτή την περίπτωση, συνήθως υπάρχουν όγκοι και στις δυο πλευρές.
Συμπτώματα
Τα τρία πιο κοινά συμπτώματα είναι απώλεια ακοής, εμβοές και αστάθεια (απώλεια ισορροπίας και ζαλάδα). Η απώλεια ακοής έχει αργή και σταδιακή ανάπτυξη. Οι ασθενείς δυσκολεύονται να ακούσουν τους υψηλής συχνότητας ήχους και διαμαρτύρονται ότι δυσκολεύονται στους τηλεφωνικούς διαλόγους. Ποσοστό 10% των ασθενών παρουσιάζει ξαφνικά απώλεια ακοής. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται σε κάποια παραβίαση του νεύρου ή έμφραξης της αρτηρίας (κοχλιακή αρτηρία) που παροχετεύει το εσωτερικό αυτί. Οι εμβοές είναι συνήθως υψίσυχνες.
Ορισμένοι ασθενείς αντιμετωπίζουν συμπτώματα όπως μούδιασμα και αδυναμία στο πρόσωπο, πόνο στο αυτί και διαταραχές της γεύσης. Όταν διαγνωσθεί, ο όγκος είναι συνήθως μεγαλύτερος από 2cm στη διάμετρο. Μεγαλύτερου μεγέθους όγκοι μπορεί να προκαλέσουν πίεση στο στέλεχος. Εάν συμβεί αυτό, τότε ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει πονοκέφαλο, ναυτία, εμετό, διπλωπία και, σε σπάνιες περιπτώσεις, κώμα ή θάνατο.
Διάγνωση
Η μαγνητική τομογραφία είναι η καλύτερη απεικονιστική εξέταση για αυτή την κατάσταση. Μέσω αυτής της διαδικασίας ανακαλύπτεται το μέγεθος και η τοποθεσία του όγκου, λεπτομέρειες εξαιρετικά σημαντικές για τον νευροχειρουργό.
Επιπλέον, όλοι οι ασθενείς θα πρέπει να υποβληθούν σε δοκιμασία ακοής. Άλλες χρήσιμες εξετάσεις που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν για την διαφορική διάγνωση από άλλες αιτίες ζαλάδας και ιλίγγου είναι:
- Αξονική τομογραφία κρανίου
- Θερμιδική διέγερση (εξέταση για τον ίλιγγο)
- Εξέταση ENG (για τον βαθμό ισορροπίας του ατόμου)
Θεραπευτικές επιλογές
Ο χειρουργός για να επιλέξει την κατάλληλη θεραπευτική οδό, λαμβάνει υπ όψιν το μέγεθος και την τοποθεσία του όγκου, την ποιότητα ακοής του ασθενούς, την ηλικία του και την ιατρική κατάσταση στην οποία βρίσκεται και φυσικά τις επιθυμίες του ασθενή.
Παρακολούθηση-εξέταση
Εάν ο νευροχειρούργος αισθανθεί πως τα συμπτώματα και τα λοιπά ιατρικά θέματα δεν δικαιολογούν χειρουργική παρέμβαση, μπορεί να επιλέξει την παρακολούθηση του όγκου με μια σειρά από απεικονιστικές εξετάσεις και περιοδική κλινική εξέταση. Οι βασικές αρχές υποδεικνύουν πως εάν ένας όγκος αυξάνεται περισσότερο από 2 χιλιοστά κάθε χρόνο, τότε ενδείκνυται πιο επιθετική αντιμετώπιση.
Ακτινοχειρουργική
Μια άλλη θεραπευτική επιλογή αποτελεί η στερεοτακτική ακτινοχειρουργική, η οποία συχνά καλείται και γ-knife ακτινοχειρουργική. Πρόκειται για μια μορφή εστιασμένης ακτινοβολίας στον όγκο. Στόχος της ακτινοχειρουργικής είναι ο έλεγχος του όγκου και όχι η απομάκρυνσή του.
Χειρουργική επέμβαση
Η πιο κοινή θεραπεία εκλογής ασθενών που εμφανίζουν συμπτώματα, είναι η χειρουργική εκτομή του όγκου. Η προσέγγιση του όγκου εξαρτάται από το μέγεθός του και την ποιότητα ακοής του ασθενή (ελλοχεύει κίνδυνος περαιτέρω απώλειας ακοής λόγω του χειρουργείου). Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι οι νεότεροι ασθενείς πρέπει να υπόκεινται σε πρώιμη παρέμβαση. Στόχος του χειρουργείου είναι ο μακροπρόθεσμος έλεγχος του όγκου. Η εκτομή ολόκληρου του όγκου δίνει λιγότερο από 1% ποσοστό υποτροπής. Η μερική εκτομή συνήθως δεν απαιτεί εκ νέου χειρουργική παρέμβαση στο μέλλον.
Η συχνότερη επιπλοκή του χειρουργείου είναι η διαρροή εγκεφαλονωτιαίου υγρού, του υγρού που θρέφει τον εγκέφαλο. Εάν η διαρροή παρουσιαστεί μετά το χειρουργείο, ο νευροχειρουργός αντιμετωπίζει το πρόβλημα αναλόγως. Στους κινδύνους που κρύβει η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνεται ο τραυματισμός άλλων νεύρων. Ένα από τα νεύρα που τραυματίζονται συχνότερα είναι το προσωπικό νεύρο, το οποίο ελέγχει τους μύες του προσώπου. Πολλές χειρουργικές εκβάσεις βασίζονται στην λειτουργία του προσωπικού νεύρου μετά την επέμβαση (κλίμακα House-Brackman).
Αποκατάσταση και πρόγνωση
Η επέμβαση στον εγκέφαλο οδηγεί σε ολοκληρωτική απομάκρυνση του όγκου, στο 95% των περιπτώσεων. Επίσης, στο 95% των ασθενών με σχετικά μικρούς όγκους, δεν παρατηρείται κάποια μόνιμη επιπλοκή από την χειρουργική επέμβαση.