Κακοήθεις εγκεφαλικοί όγκοι
Πρωτοπαθείς κακοήθεις εγκεφαλικοί όγκοι
Η πλειονότητα των πρωτοπαθών εγκεφαλικών όγκων είναι κακοήθεις. Οι περισσότεροι προκύπτουν από τα γλοιακά κύτταρα, τα οποία είναι ιστοί του εγκεφάλου εκτός από νευρικά κύτταρα ή τα αιμοφόρα αγγεία. Δυστυχώς, οι όγκοι αυτοί έχουν ραγδαία ανάπτυξη και μπορεί να είναι ιδιαίτερα καταστροφικοί. Ο χειρισμός τους εξαρτάται πρωτίστως από την υγεία του ασθενούς και την τοποθεσία του όγκου. Όταν είναι εφικτό, η θεραπεία τυπικά περιλαμβάνει χειρουργική απομάκρυνση με ακόλουθη ακτινοθεραπεία και/ή χημειοθεραπεία.
Οι πρωτοπαθείς κακοήθεις όγκοι εγκεφάλου ταξινομούνται για να καθοριστεί ο βαθμός κακοήθειας, με την χρήση ενός συστήματος, αναπτυγμένο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό υγείας (WHO). Το σύστημα αυτό ταξινομεί τους όγκους σε τέσσερις κατηγορίες, ανάλογα με παράγοντες όπως το ποσοστό ανωμαλίας των κύτταρων, πόσο γρήγορα αναπτύσσεται ο όγκος, πόσο δυναμικά εισβάλλει στους ιστούς, καθώς και την παροχή αίματος του όγκου. Η κατάταξη του όγκου είναι ιδιαίτερα σημαντική και σχετίζεται άμεσα με την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας και την πρόγνωση.
Οι όγκοι βαθμού Ι θεωρούνται καλοήθεις και συνήθως έχουν ικανοποιητικά ποσοστά επιβίωσης.
Οι όγκοι βαθμού ΙΙ αναπτύσσονται αργά, μερικές φορές όμως εισβάλλουν στους γύρω ιστούς ή επανεμφανίζονται μετά την θεραπεία.
Οι όγκοι βαθμού ΙΙΙ αποτελούνται από πιο ανώμαλα κύτταρα και αναπτύσσονται γρηγορότερα από τους όγκους βαθμού ΙΙ.
Οι όγκοι βαθμού ΙV είναι οι πιο κακοήθεις. Παρουσιάζουν ραγδαία ανάπτυξη και ευρεία διάδοση.
Παρόλο που η ταξινόμηση αυτή μπορεί να φανεί χρήσιμη, η ταξινόμηση και η διάγνωση της πορείας ενός όγκου μπορεί να αλλάξει. Μια αρχική διάγνωση μπορεί αργότερα να αντιστραφεί, κατά την λήψη δείγματος του όγκου και εξέτασής του. Επιπρόσθετα, όσο ένας όγκος αναπτύσσεται, μπορεί να καταταγεί σε μεγαλύτερου βαθμού τάξη.
Μεταστατικοί κακοήθεις εγκεφαλικοί όγκοι
Οι μεταστατικοί όγκοι αποτελούν το 10-15% των εγκεφαλικών όγκων. Οι συχνότεροι όγκοι που διαδίδονται στον εγκέφαλο είναι εκείνοι που προέρχονται από τους πνεύμονες, το στήθος, τα νεφρά, ή και το δέρμα (μελανώματα). Τα τελευταία χρόνια, με την πρόοδο της νευροχειρουργικής και της ιατρικής τεχνολογίας, έχουμε καλύτερη έκβαση των προγνωστικών επιβίωσης και της ποιότητας ζωής των ασθενών.