Ημισπασμός Προσώπου
Πρόκειται για μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από συχνές, ανώδυνες, ακούσιες συσπάσεις των μυών από την μια πλευρά του προσώπου. Τα συμπτώματα ξεκινούν συνήθως με μυϊκούς σπασμούς γύρω από το μάτι και στην συνέχεια επεκτείνονται και στο υπόλοιπο πρόσωπο.
Η αιτία του ημίσπασμου τοποθετείται στην πίεση που ασκεί ένα αιμοφόρο αγγείο, συνήθως αρτηρία, στο έβδομο κρανιακό νεύρο (γνωστό και ως προσωπικό νεύρο). Το προσωπικό νεύρο παροχετεύει τους μύες που ελέγχουν τις εκφράσεις του προσώπου.
Είναι σημαντικός ο διαχωρισμός του ημίσπασμου προσώπου από κάποια άλλη πάθηση με παρόμοια κλινική εικόνα, η οποία λέγεται μυοκυμία προσώπου. Η μυοκυμία προσώπου προκαλεί συνεχόμενους σπασμούς στο πρόσωπο, και συνήθως είναι αποτέλεσμα πολλαπλής σκλήρυνσης ή κάποιας άλλης σοβαρής ασθένειας.
Θεραπευτικές επιλογές
Υπάρχουν τρεις κύριες θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση του ημίσπασμου προσώπου.
Φαρμακευτική αγωγή
Σε ήπια περιστατικά, ο ιατρός μπορεί να χορηγήσει φάρμακα. Έχουν χρησιμοποιηθεί ποικίλα θεραπευτικά σκευάσματα και το αποτέλεσμα ανά περίπτωση είναι ενθαρρυντικό, αλλά συνολικά συγκεχυμένο.
Εγχύσεις
Έχουν καταγραφεί θετικά αποτελέσματα με την έγχυση αλλαντικής τοξίνης στους προσβεβλημένους προσωπικούς μύες. Οι εγχύσεις μπορούν να σταματήσουν τους σπασμούς για αρκετούς μήνες, αλλά συνήθως χρειάζεται επανάληψη όταν επανέλθουν τα συμπτώματα. Μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές, όπως βλεφαρόπτωση.
Χειρουργική προσέγγιση
Όταν τα συμπτώματα είναι έντονα και η αιτία του προβλήματος είναι η πίεση κάποιου αιμοφόρου αγγείου πάνω στο προσωπικό νεύρο, συστήνεται χειρουργική αντιμετώπιση. Η επέμβαση εκλογής είναι η μικροαγγειακή αποσυμπίεση. Η διαδικασία περιλαμβάνει την δημιουργία μιας μικρής τομής πίσω από το αυτί και την αφαίρεση ενός μικρού τμήματος του κρανίου, ώστε να δημιουργηθεί ένα παράθυρο μέσω του οποίου θα έχει ο χειρουργός πρόσβαση στο νεύρο. Σε αυτό το σημείο, διαχωρίζεται οποιοδήποτε αιμοφόρο αγγείο ασκεί πίεση στο νεύρο.
Συμπέρασμα
Ενώ ο ημίσπασμος προσώπου είναι μια ανατρεπτική διαταραχή για τους ασθενείς, συνήθως δεν είναι επώδυνη, ούτε απειλητική για την ζωή. Η θεραπεία μπορεί να είναι αποτελεσματική, αν και τα αποτελέσματα ποικίλουν, με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχούς έκβασης στους νεότερους ασθενείς με μικρό ιστορικό συμπτωμάτων.